Giresun Dergisi’nin 34. Yayın hayatına girdiği bu günlerde bazı hatırlatmalarda bulunma gereği duydum. Belki, önceki yazılarımda kısmen değinmiş olsam da Giresun Dergisi ve Remzi Mamaşoğlu’nun fonksiyonu hakkında birkaç söz etme gereği tekrar hasıl olmuştur.
Yıl 1985. Aylardan Ekim. Ekmeğimin peşine düşüyor ve İstanbul’un yolunu utuyorum. Umutlarımın ve beklentilerimin karşılığını İstanbul’da bulacağıma inanarak, baba ocağının tüttüğü Giresun’dan ayrılıyorum. Anamı, babamı, akrabalarımı, sayısız anılarını yaşadığım köyümü, çok sevdiğim Tirebolu’mu geride bırakarak, bireysel kimsesizliğimle baş başa İstanbul’a ayak basıyorum.
İstanbul’a gelişimle, çok kısa bir zaman sonra toplumsal kimsesizliğim karşılıyor beni. Kendimi bir an boşlukta hissediyorum. Giresun’umu, Giresunlusuyum arıyorum. İstanbul’un uçsuz bucaksız anaforunun içinde kaybolmak istemiyorum. “Ben” olarak değil “biz” olarak yaşama isteğim galebe çalıyor. Bu arayışım çok uzun sürmüyor ve Yeni Aksu isimli bir dergi kucaklıyor beni. “Gel” diyor. “Aradığın burada”.
Değerli kardeşim Adem Güney ile Remzi Mamaşoğlu’nun önderliğinde çıkan Giresun ağırlıklı edebiyat ve haber ağırlıklı derginin emektarları ortaya çıkıyor. Birlikte yola çıktıkları Yeni Aksu Dergisi’nin İmtiyaz sahipliğini Adem Güney, Yazı İşleri Müdürlüğü görevini Remzi Mamaşoğlu üstleniyor. Emektar birinin de sevgili Remzi Mamaşoğlu olduğunu görüyor ve çok kısa bir sürede kardeşliğimiz pekişiyor. Artık toplumsal kimsesizliğimin ilacını bulmuştum. Birlik ve dayanışma duygusu, Giresunluluk mensubiyetini özümsemeye başlamıştım.
1986 yılında Bursa’da değerli ağabeyim Av. Murat Toker’in öncülüğünde Gurbetçi Giresun Dergisi’nin yayın hayatına başladığını öğrenince daha da mutlu oluyorum. Dergi ile organik bağımız oluşuyor. Özellikle Mamaşoğlu, İstanbul Temsilcisi olarak aktif görev alıyor. Derginin ilk sayısından itibaren ediniyorum. Benim için ilaçların en etkilisi olduğunu anlıyorum. Dergi 24. Sayısına kadar Bursa merkezli olarak çıkıyor. Ve Sayın Toker, “Benden buraya kadar. Ben bir fitil ateşledim. Meşaleyi taşımak gençlerin işi.” Diyerek, derginin imtiyazını devredeceğinin sinyalini veriyor. Remzi Mamaşoğlu kardeşim hiç tereddüt etmeden, “Ben varım” diyerek, derginin imtiyazını alıyor ve merkezini İstanbul’a taşıyor. Adından “Gurbetçi” kelimesini çıkararak “Giresun Dergisi” olarak 1990 yılının Mart ayında 25. Sayısı ile Giresunlular ile buluşuyor.
İşte, 25. Sayısından bugüne, sevgili Mamaşoğlu’nun en yakınında bulunan bir kişi olarak, Giresun Dergisi’nin 34 yılda geçirdiği serüvenin hemen her anını biliyorum. Bu noktalara öyle kolay gelinmediğini biliyorum. Bin bir zorluklar içinde, matbaalarda az sabahlamadık. Türkiye’nin dört bir tarafına, dünyanın dört bir tarafına ulaşması için abone çalışmaları…. Giresunlu değerlerimizi ortaya çıkarmak için o vilayet senin, bu vilayet benim röportaj yapmak için seyahatler…” Kim nerede ne iş yapıyor” başlığı altında hemşehrilerimizi tanıştırıp kaynaştırmalar…. Giresun’un sorunlarını gündeme getirmek ve çözüm önerileri için verilen mücadeleler… Derneklerimiz arasında koordinasyonun sağlanmasında körü vazifesi görmeler…Siyaset yapmak isteyen Giresunlu kardeşlerimizi parti ayırımı yapmadan teşvik etmeler…. Say say bitmez….
Giresun Dergisi’nin bu günlere gelmesinin mihenk taşı hiç kuşkusuz Remzi Mamaşoğlu’dur. Yıllarını bu uğurda tüketmiş, saçları ağarmış ve hatta dökülüp gitmiştir. 34 yıllık bu uğraşıda sevgili Mamaşoğlu’na camiada hak ettiği değer verilmiş midir? Bu sorunun cevabı Giresunlular’ın takdirindedir. Ancak şu var ki; değer verenler veriyor. Giresun Üniversitesi tarafından verilen “Yaşayan Giresunlu Değerler” ödülünü alması, Giresun Dergisi’nin üniversitede yüksek lisans tez konusu olması bir hakkın teslimi olarak, verilen değeri göstermektedir. Hani derler ya, “marifet iltifata tabidir.”
Remzi Mamaşoğlu; Giresun’un arşividir. Kozmik odasıdır belki de. O, sandıksız, seçimsiz doğal bir halk senatörüdür.
O da, Allah’ın fani bir kuludur. Eksikleri ve hataları olabilir. Ama O, tertemizdir. Yüreği yardımseverlik duygusu ile kuşatılmış, iyiniyetli, Giresun sevdalısı biridir.
Sevgili Mamaşooğlu yaşasın ki, Giresun Dergisi çok yaşasın.
Nice yıllara Giresun Dergisi
Nice yıllara Remzi Mamaşoğlu.
